Ψαλίδια μπορντούρας (γουάου!)

(επαγγελματικός εξοπλισμός) Στο δρόμο για το γραφείο σήμερα το πρωί σε ένα από τα φανάρια του κέντρου ένας πιτσιρικάς διένειμε φυλλάδια από το ένα αυτοκίνητο στο άλλο. Περνά από δίπλα μου, μου αφήνει ένα, δεν είναι φυλλάδιο, είναι σαν περιοδικό. Μαλακό χαρτί καλής ποιότητας, χλωριωμένο και ουχί ανακυκλωμένο. Στο εξώφυλλο ένας τυπάκος με ένα μίνι-καρτ κουρεύει το γκαζόν σε νησίδα παραλιακής λεωφόρου κάπου στη Γαλλία. Τίτλο το περιοδικό δεν έχει, μόνο το όνομα της εταιρείας τα προϊόντα της οποίας παρουσιάζονται στις μέσα σελίδες, Husqvarna. Εγώ, τώρα, αυτή την εταιρεία την ήξερα από κάτι μοτοσικλέτες, δεν ήξερα πως έβγαζε και ψαλίδια μπορντούρας, όπως διάβαζα στο εξώφυλλο. Από την άλλη, πριν από 10 βάλε χρόνια δεν ήξερα επίσης ότι η Peugeot έφτιαχνε ακόμη και πένσες, όσο ζει μαθαίνει ο άνθρωπος. Οι σελίδες είναι γεμάτες από θαμνοκοπτικά, αλυσοπρίονα, αποψιλωτικά, μίνι-καρτ και κάτι τρακτεράκια, «καλλιεργητές για επαγγελματική χρήση». Μαζί και παραφερνάλια, γάντια, πουκάμισα, καπελάκια, παντελόνια, τσάντες μεταφοράς. Παραφωνία μου φάνηκαν τα δύο τσεκούρια, πληροφορήθηκα μάλιστα πως υπάρχουν τουλάχιστον δύο τύποι, το τσεκούρι ξυλουργού και το τσεκούρι σχισίματος με πιο στενή λάμα (λάμα δεν τη λέμε;) Τι να σκέφτονταν άραγε η εταιρεία και διένειμε το έντυπό της στα φανάρια της Αθήνας; Ζήτημα αν αναλογούν γύρω στα δύο τετρ. μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο και, διάολε, πόσοι πια έχουν κήπο και περνούν από το κέντρο κατά τις 9 το πρωί; Αντε βγάλε άκρη με τους μαρκετάδες και τους διαφημιστές, υποψιάζομαι πως κάποιος έβγαλε κάποια φραγκάκια απ’ αυτή την ιστορία. Τώρα που το ξαναβλέπω αυτό το αλυσοπρίονο δεν είναι και τόσο κακή ιδέα, μπα, κάθε άλλο, ίσως το χρησιμοποιήσω για να εκβιάσω αύξηση. Εν τω μεταξύ, γλυκύτατη η σημερινή ημέρα, το ραδιόφωνο ταλαντεύεται μεταξύ Thievery Corporation και White Stripes, τσουλάμε για κανέναν καφέ;