6.5.05

Εστιατόριο χρησμών

(food 4 thought) Ξέρεις, πολλά εστιατόρια, κυρίως αυτά που έχουν σχετικά αργό σέρβις, βάζουν ένα σουπλά μπροστά σου το οποίο έχει διάφορα, αποσπάσματα διηγημάτων, ιστορίες συνταγών, βιογραφικά, ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του καθενός. Να περάσει η ώρα σου βρε αδερφέ, να χαζολογήσεις και λίγο μέχρι να αξιωθεί ο σερβιτόρος να ασχοληθεί μαζί σου. Το συγκεκριμένο σουπλά λοιπόν, που είχε παρακαλώ και σπόνσορα ένα εμφιαλωμένο νερό, είναι χωρισμένο σε δυο μέρη. Το δεξιό περιλαμβάνει αποσπάσματα από δημοτικά τραγούδια (προφανώς ο χορηγός θέλει να δείξει ότι υπάρχουν βουνίσιες καταβολές στο προϊόν του) το αριστερό είναι ένα κατεβατό από καμιά τριανταριά τσιτάτα. Θα μπορούσα να πάρω το σουπλά μαζί μου και να σου τα αντιγράψω εδώ, αλλά πρώτον το ξέχασα, δεύτερον το σουπλά έγινε κομματάκι σύχρηστο, τρίτον, τι θέλεις τώρα, να σου κάνω υπαγορεύσεις; Το πρώτο πρώτο (υποθέτω πως το θεωρούσαν και καλύτερο) έλεγε πως "η γραβάτα φοριέται στο μυαλό όχι στο λαιμό". Το προσπέρασα αδιάφορα, αφόρητα στιλιζαρισμένο. Ξαναβρήκα το κλασικό "αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας θα πας εκεί που κοιτάς", επιμένω πως στο δεύτερο μισό της φράσης έχει κλαπεί η επανάληψη του ρήματος 'θέλω' που κάνει τη διαφορά, οπότε το ορθότερο νομίζω πως είναι " αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας θα πας εκεί που θες να κοιτάς", μπορεί και να σε γαργάλησα λίγο τώρα, προχωράμε παρακάτω; Υπήρχε ένα που έμοιαζε με χρησμό, έλεγε πως "αν η πρόθεση προηγείται της θέσης, τότε πρόσεχε τι συμβαίνει πίσω σου" ή κάπως έτσι. Εχω βρει κάμποσες ερμηνείες ως τώρα, καμία όμως δεν στέκεται για πάρα πολύ, θα χαρώ να βάλεις ένα χεράκι. Ενα από τα τελευταία της λίστας μου άρεσε περισσότερο απ' όλα "αν πετάς αυτό που έχεις, κάποια στιγμή στη ζωή σου θα γίνεις σκουπιδιάρης" (αγνοώ τον πατέρα ή τη μητέρα του ρητού). Απορώ πώς πέρασε αυτό από το κόσκινο του χορηγού, υποθέτω πως πολλοί κόλλησαν σε αυτό και δεν έδωσαν καμία σημασία στο λογότυπο του εμφιαλωμένου νερού που καμαρώνει ακριβώς δίπλα. Ναι, έχει κάτι να πει, ίσως όχι κάτι ιδιαίτερα τολμηρό, οπωσδήποτε απόλυτο... Μάλιστα - θα το κρατήσω να το βασανίσω λίγο περισσότερο, στο μεταξύ...
Λες πως ο λόφος είναι πολύ απότομος για να τον σκαρφαλώσεις, λες πως θα 'θελες να προσπαθήσω διαλέγεις το μέρος, θα διαλέξω τη στιγμή για ν' ανεβώ το λόφο όπως ξέρω μόνο περίμενε για την κατάλληλη μέρα και όπως ανεβαίνω πάνω απ' τα δέντρα και τα σύννεφα κοιτάζω κάτω, ακούγοντας τους ήχους όσων είπες... (Fearless, Pink Floyd)
Περιμένοντας τη μεσημεριανή όστρια σε καλημερίζω...

2 σχόλια:

Storyteller είπε...

Παντα τα γεύματα, τα δείπνα ή τα αποδειπνα ή ακομα ακόμα και τα νεκροδειπνα συνοδεύονταν απο ρήσεις που σκοπό δεν είχαν τον προβληματισμό αλλα την καλύτερη χώνεψη μέσω της σκέψης και του ανείπωτου λόγου... ή κάπως έτσι... μην μου πεις ότι δεν βοηθάνε? αλήθεια θυμάσαι τι έφαγες σε καθένα απο αυτά τα εστιατόρια?

NickTheCreek είπε...

Δεν έχω αντίρρηση, το σπονσοριλίκι με χάλασε ελαφρώς εδώ, ίσως γιατί και το φαγητό δεν έλεγε πολλά πράγματα. Οσο για το αν θυμάμαι τι έχω φάει και ναι και όχι...