Εκταιλούντε Αίργα

(και η ορθογραφία επίσης) Αυτή τη στιγμή αν έρθεις από το σπίτι δεν υπάρχει περίπτωση να μη θυμηθείς την Αθήνα πέρσι τέτοιον καιρό λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μόνο πορτοκαλί διχτάκια και μια ταμπέλα στρογγυλή απ' αυτές που βάζουν ως όριο ταχύτητας τα 10 χλμ/ώρα (δεν μου λες, μήπως να το παρκάρω καλύτερα;) δεν έχει μπει. Λαδόξυδα, κούπες και διάφορα κουζινοτζάνταλα ξεκουράζονται στο τραπεζάκι του σαλονιού, με τέτοια χλιδή αντιμετωπίζω το ελαιόλαδο (ε, βέβαια, εκεί που έχει πάει η τιμή του, σε λίγο θα του διαβάζω και παραμύθια). Δίπλα ακριβώς είναι τα κρεμμύδια και τα σκόρδα, για την αμελητέα πιθανότητα να σκάσει βρικόλακας από το παράθυρο. Στη μια άκρη του καναπέ ένα γουδί, αυτή τη στιγμή το γουδοχέρι αγνοείται. Στην άλλη άκρη, στο πάτωμα, η καφετιέρα, που παίρνει ρεύμα από μια δίμετρη (όχι Ρωσίδα βρε) μπαλαντέζα, διότι σε αυτό το μαχαλά α, όλα κι όλα, χωρίς καφέ το μαγαζί αδυνατεί να εργαστεί. Στην κουζίνα έπιπλα και πάτωμα είναι καλυμμένα από ένα λεπτό μεν ανθεκτικό δε νάιλον, το οποίο αν σε πιάσει ποτέ ο οίστρος να βάψεις σου το συνιστώ, απείρως καλύτερο από τις εφημερίδες (πάει, χάθηκε γι' αυτές άλλη μια χρήση). Να στα πω λίγο απ' την αρχή. Η κουζίνα, για να ξέρεις τώρα, είχε να βαφτεί αιώνες, δεν έχω καταλάβει πώς και γιατί, το σκεφτόμουν και το πρωί, μετά κατάλαβα, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης είχε βάψει τους τοίχους από τη μέση και κάτω με λαδομπογιά (αν είναι δυνατόν), οπότε έπρεπε να πέσει τρίψιμο. Ανεβαίνω, λοιπόν, στο πατάρι (δηλαδή, δεν ανεβαίνω, μισοανεβαίνω, ο μισός μέσα ο μισός όξω) όπου θυμόμουν πως υπήρχε ένα τριβείο, αμ δε, μαρκούτσια σύντροφε, τριβείο γιοκ. Ψάχνω ανάμεσα σε διάφορα ετερόκλητα αντικείμενα που, κοιτάζοντάς τα, αναρωτιόμουν γιατί τα κρατάω, βρήκα ό,τι θες μέχρι και τηλέφωνο με καντράν, τριβείο άφαντο. Ξεκαβαλάω, κρατάω τα φύλλα νούμερο 36 και τώρα τι κάνουμε παληκάρι μ'; Τρίβουμε με το χέρι, αυτό κάνουμε. Ε ρε να' σουν από μια γωνιά να χαζέψεις, να φτιάξεις καινούργιο συκώτι. Παρατήρηση: με εξαίρεση ίσως το σεξ, οι οικιακές εργασίες και κυρίως όσες σχετίζονται με το βάψιμο σου αποκαλύπτουν νέες στάσεις που μπορεί να πάρει το σώμα σου. Είναι απίστευτο τι συνδυασμό θέσεων μπορούν να πάρουν οι σπόνδυλοι ώστε να φτάσεις και στα πιο απίθανα σημεία. Στο μεταξύ ο καλός σου έχει βάλει και ραδιόφωνο όπου κάποια στιγμή παίζουν κάτι λεβέντικοι Μητροπάνοι και Μπιθικώτσηδες, έτσι το μόνο που έλειπε ήταν η ορχήστρα με τα μπουζούκια αραγμένη στα καδρόνια, στον τέταρτο όροφο του γιαπιού. Και δώστου τρίψιμο και, βεβαίως, να κατεβαίνουν κατά καιρούς διάφοροι εξ ουρανών (ναι, βλαστημάω, όχι, δεν ξέρω γιατί, ναι είναι οξύμωρο, εντάξει;), ιδίως κάθε φορά που μια από τις αρθρώσεις των δαχτύλων έπεφτε με φόρα σε καμιά γωνία. Πρέπει να πέρασε και κανένα δίωρο έτσι, μετά το σχετικό διάλειμμα η πρώτη καλλιτεχνία, στόκος σπατουλαρίσματος στις διάφορες μικροαπώλειες του τοίχου, το αυτό και στο χολάκι που το πήρε αμπάριζα ο οίστρος της δημιουργίας. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει να το κάνεις στην πρώτη ευκαιρία, παίρνεις μια μικρή σπάτουλα, κατά προτίμηση με στρογγυλεμένες γωνίες, ο στόκος σπατουλαρίσματος είναι κάπως σαν πηχτό γιαούρτι (χωρίς μούχλα), απλώνεται εύκολα το αφήνεις μερικές ώρες ή μια μέρα και έχει πήξει. Κουκλίτσα σου λέω. Ταβάνι χολακίου done. Τοίχοι χολακίου done. Ταβάνι κουζίνας done αλλά έχουμε θέμα εδώ. Δεν υπάρχει πουθενά γείσο ή γενικώς κάποια γύψινη δημιουργία που να χωρίζει το ταβάνι από τον τοίχο. Αστο, το πρωί με το φως τσι μέρας όλο και κάτι θα κατεβάσει η γκλάβα. Τα εξαιρετικά καλά νέα είναι ότι σε αντίθεση με την τελευταία φορά που έβαψα δεν υπήρξαν αξιόλογες απώλειες. Προ διετίας κατά την ανακαίνιση του υπόλοιπου σπιτιού κατεβαίνω φουριόζος από τη σκάλα για να πιάσω το τηλέφωνο, πατάω στην άκρη το σκαφάκι με την μπογιά με αποτέλεσμα η τελευταία να βάψει και τα μουστάκια του Θεού (έκφραση και αυτή) και να κάνει το σύνθετο σαν το υπουργείο Οικονομίας μετά από διαδήλωση διαμαρτυρίας. Αύριο κατά το μεσημεράκι υπολογίζω να 'χω τελειώσει και ίσως, λέμε τώρα, φωνάξω και τον Λαλιώτη για τα εγκαίνια. Στο μεταξύ, από τις μπογιές έχω μια γλυκιά μαστούρα, οπότε εξαφανίζομαι, πάω να πάρω λίγο φρέσκο αέρα, διότι το κακό δεν θα είναι να δω κανένα μοβ ελέφαντα μπροστά μου, το κακό είναι ότι θα αρχίσω να του μιλάω και το ακόμη χειρότερο είναι ότι θα μου γυρίσει την κουβέντα...