8.4.05

woolgather

Μου έταξαν για σήμερα έναν ήλιο ανόθευτο και κατά το βραδάκι έναν τρυφερό νοτιά. Λέω κατά το απογευματάκι να μπλέξω όσο περισσότερο γίνεται με την κίνηση της Παρασκευής. Στα φανάρια των πηγμένων διασταυρώσεων, σε αυτές που τίποτα δεν μπορεί να κουνηθεί, να μου κορνάρουν τα ταξί διαολεμένα και να ψάχνω για ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο που θα με πείσει να τη βάλω επιτέλους αυτή τη ρημάδα την πρώτη. Να σαμποτάρω ραντεβού των άλλων για δουλειές, κομμωτήρια, να βάλω φιτιλιές σε προθεσμίες και τα κινητά τηλέφωνα να καίγονται από αγχωμένα στόματα που προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες, εκεί, κατά την ώρα που τα ρολόγια δεν ξέρουν αν πρέπει να προχωρήσουν ως τις 4 ή να ξαναγυρίσουν στη σιγουριά που δίνει η μέση της τρίτης μεσημβρινής. Αράζω με έναν καφέ σε χάρτινο κυπελλάκι στα σκαλιά του Μουσείου χαζεύοντας τους πρώτους τουρίστες. Κατεβαίνω κατά τη θάλασσα για να δω με τα μάτια μου αν κουνιούνται οι βάρκες. Πηγαίνω κατά το αεροδρόμιο για να δω πόσοι αποχαιρετισμοί φιλιούνται στο στόμα (όχι όσοι νομίζεις)... Γυρίζω στα γυάλινα της Κηφισίας και απολαμβάνω την εικόνα όσων ξεμυτίζουν από τα γραφεία και, καθώς δεν έχουν ακόμη συνηθίσει την αντανάκλαση του ήλιου στα μάρμαρα, μοιάζουν με γατιά που μόλις τώρα άνοιξαν τα μάτια και ψάχνουν πελαγωμένοι για τα γυαλιά ηλίου. Φυσάω μαζί με την όστρια για να βρουν τα δάκρυα της πόλης τη δικαιολογία για να στεγνώσουν.
Να μη μιλάμε αν είναι η νύχτα σκοτεινή να τραγουδάμε για το φως που θα μας βρει...
Ως να τελειώσει όμως η μέρα στρίμωξε σ'αυτήν αν θέλεις κάπου την καλημέρα μου, έστω και λίγο καθυστερημένη λόγω τεχνικών προβλημάτων...

4 σχόλια:

Oneiros είπε...

Έχω σηκωθεί από την καρέκλα και έχω ξαμολυθεί στην ηλιούλουστη πόλη σε χρόνο dt, σήμερα που μπορώ.

Ευχαριστώ που μου το θύμισες, φίλε. Καλημέρα.

NickTheCreek είπε...

Καλημέρα και αν δεις κάποιον να ψάχνει σταθμό στο ράδιο με έναν ταρίφα κολλημένο πίσω του εγώ θα είμαι :)

Ανώνυμος είπε...

Όχι μόνο εσύ Νικ ;)

NickTheCreek είπε...

Καλά, δύσκολη τη βλέπω την υπόθεση σήμερα για τους ταξιτζήδες :)