6.4.05

Le Soleil Levant

(αγγλογαλλικές συνάψεις) Το πρωτοάκουσα από τους Animals, όπως νομίζω και εσύ, ένα τραγούδι από εκείνα που με έβαλαν για τα καλά στις διαδρομές του ροκ. Η φωνή του Eric Burdon, το σόλο των πλήκτρων, ένα διαφορετικό κομμάτι όχι και τόσο προβλέψιμο, θυμάμαι που προσπαθούσαμε τρεις άνθρωποι να βγάλουμε τους στίχους πότε ακούγοντάς το από το ράδιο, πότε από μια κασέτα, γυμνάσιο πηγαίναμε ακόμη. Με τα πολλά τα καταφέραμε και το κομμάτι ξεκινούσε κάπως έτσι...
"Υπάρχει ένα σπίτι στη Ν. Ορλεάνη, είναι το σπίτι του ανατέλλοντος ηλίου που ήταν η καταστροφή πολλών φτωχών αγοριών Θεέ μου, είμαι ένας απ' αυτούς"
Το τραγούδησα δυνατά μερικές φορές τρομάζοντας τους συμπότες (κατά το σύντροφοι πάει αυτό) σε μπαρ, περισσότερες φορές πάντως το σιγοτραγούδησα συνοδεύοντας εν αγνοία του (ευτυχώς από πολλές πλευρές) τον Eric Burdon. Τις προάλλες, γράφτηκε και στις ελληνικές εφημερίδες, βρέθηκαν τα απομεινάρια ενός ξενοδοχείου που εκτιμάται πως ήταν κάποτε το "Σπίτι του Ανατέλλοντος Ηλίου", μη στα πολυλογώ ένα μπουρδέλο της Αμερικής του 1820. Μαζί με τα απομεινάρια αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για το ομώνυμο τραγούδι, η ιστορία του οποίου πάει πολύ πιο πίσω απ' όσο φαντάζεσαι. Η μουσική είναι βασισμένη σε μια παλιά αγγλική μπαλάντα, το τραγούδι στην πρώτη του εκτέλεση ακούστηκε κάπου στη δεκαετία του 1920, ένα κλασικό αμερικανικό μπλουζ που λέει για την ιστορία ενός κοριτσιού που δούλευε στο σπίτι. Πριν τους Animals, στις αρχές της δεκαετίας του '40 το τραγούδησε ο Woody Guthrie, αλλά χρειάστηκαν 20 και κάτι χρόνια ακόμη για να γίνει ευρύτερα γνωστό. Θα βρεις περισσότερα εδώ και αν έχεις κουράγιο και όρεξη από το Google θα βρεις περίσσιο υλικό που θα σε πάει αν θες ως το απόγευμα ή ως το πρωί, εξαρτάται τι ώρα έρχεσαι από εδώ. Τα διάβαζα όλα αυτά και ξαναθυμήθηκα τα νυχτέρια με το αυτί κολλημένο στο ηχείο, όταν προσπαθούσα να διακρίνω τι τραγουδούσε η φωνή του Burdon. Για να σε προλάβω, δεν νοστάλγησα, δεν νιώθω μεγάλος, δεν χαλιέμαι με τα χρόνια που πέρασαν, απλώς θυμήθηκα, και, να σου πω κάτι, πολύ μου αρέσει που θυμήθηκα... Στην υγειά σου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: