28.4.05

Αγρίεψαν τα πράγματα

(ξαμολυτά) Οδηγάω. Νυστάζω. Βαριέμαι. Εχω ένα παπί στα δεξιά μου που παλατζάρει επικίνδυνα. Μπροστά μου ένα λεωφορείο, το 110 για την ακρίβεια. Ζωγραφισμένο από το Φασιανό. Φανάρι κάπου μεταξύ Ν. Κόσμου (όνομα και αυτό για περιοχή) και Ν. Σμύρνης. Γκρουγκρουγκρου βροντολογάει το λεωφορείο, βννννν το παπί δεξιά μου, το κοκοράκι κικιρικικί. Εχω τα νεύρα μου. Αριστερά μια στάση του τραμ, το επόμενο θα περάσει σε 7 λεπτά, λέει. Σταματάω. Πάλι. Το λεωφορείο φορτώνει. Κοιτάζω δεξιά. Ελα ρε, δεν το 'χα δει τόση ώρα. Ενας σωρός με πραγεμισμένους πλαστικούς σάκους. Χρώματος μπλε. Στο δρόμο δίπλα στο πεζοδρόμιο. Ενα μεγάλο χαρτόνι μπροστά από το σωρό, στερεωμένο κάπως πρόχειρα με κάτι πέτρες. Πού βρήκε τις πέτρες στο Ν. Κόσμο; Ενιγουέι. Στο χαρτόνι γραμμένο με τεράστια μαύρα γράμματα ΑΓΡΙΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ Μπα, από τη νύστα θα 'ναι. Κοιτάζω μια αριστερά να αλλάξω εικόνα. Πάλι δεξιά. Το χαρτόνι επιμένει ΑΓΡΙΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ Βγάζω τα γυαλιά ηλίου. Δεν το συζητάει, δεν το διαπραγματεύεται. ΑΓΡΙΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ Ρίχνω μια ματιά τριγύρω μπας και εντοπίσω τον πωλητή. Θέλω να μάθω. Πού τα έπιασε. Αν δαγκώνουν. Τι τα ταϊζει. Πού έχουν φωλιά. Κάθε πότε ζευγαρώνουν. Αν σκαρφαλώνουν στις κουρτίνες. Αν κατουράνε στο τασάκι ή στις γλάστρες. Δυστυχώς ο πωλητής λείπει. Το χαρτόνι εκεί. ΑΓΡΙΑ ΚΑΡΒΟΥΝΑ Εφυγα χωρίς να μου λυθεί ούτε μία από τις απορίες που είχα. Φτιάχνω βαλίτσα τριών ημερών. Πεινάω. Νυστάζω. Βάζω θερμοσίφωνα. Θυμάμαι το Θανάση Βέγγο. "Εγώ ξέρω και τέσσερις λέξεις εγγλέζικα. Μέτρο, Γκόλντγουιν, Μέγιορ". Δεν θυμάμαι ποιος τον ρωτάει ποια είναι η τέταρτη και εκείνη τη στιγμή "απαντά" με το βρυχηθμό του λιονταριού της MGM. Αγρια κάρβουνα... Για άγρια αρνιά. Φεύγω για το νησί. Offline. Καλό σου Πάσχα... Φιλιά...

1 σχόλιο:

Beta Blank είπε...

arrgghhhhh (o bruxismos) = h tetarth. Ki ekei peftei pio polu gelio...

Mhpws einai agria giati an ta anapseis kanoun polu tsaf tsaf?

Nai, 3erw, wra na thn kanoume... paw ki egw gia tous eortasmous...