17.4.05

Του αγίου ανήμερα

(παραλίγο να το ξεχνούσα) Μες στην γκαντεμιά που έκατσε με τις αργίες φέτος και η μεγάλη παραγνωρισμένη εορτή του αγίου αποτέτοιου έπεσε Κυριακή, γαμώ την ατυχία μου μέσα (εντελώς μέσα). Μην αναρωτιέσαι σήμερα είναι η μεγάλη ημέρα και εξηγούμαι... Οταν υπηρετούσα τη μητέρα πατρίδα και μάλιστα τις πρώτες εβδομάδες (δεν νομίζω να είχαμε ορκιστεί ακόμη) ήμουν χαλαρός όπως και κάτι άλλοι συμπολεμιστές κάτω από κάποια πεύκα στο στρατόπεδο, κάποια στιγμή σκάει μύτη υπολοχαγός, σηκωνόμαστε, προσοχές, χαιρετούρες και τα δέοντα στη μανούλα σας. Με πλησιάζει "αναφέρσου παιδί μου", αρχίζω να του λέω το παραμυθάκι στρατιώτης τάδε, αριθμός μητρώου τάδε, αλλά θες ότι ήταν μεσημεροαπόγευμα, θες ότι είχε ψιλοκλείσει και ο λαιμός από τα τραγούδια (τρόπος του λέγειν) και τα συνθήματα στις δοκιμές της παρέλασης, θες ότι δεν με ενθουσίαζε όλη η ιστορία με τους στραταίους, δεν γκάριξα κατά την απαγγελία στο βαθμό που ενδεχομένως θα ήθελε ο ντάκος (παρατσούκλι του αξιωματικού, να μαθαίνεις και 'συ καλή μου αν δεν έχεις διατελέσει φανταροχήρα βέβαια). Μου ρίχνει μια ματιά φαρμάκι ο δικός σου, πάει στον παραδίπλα, αρχίζει αυτός το δικό του παραμύθι αλλά ρε παιδιά ο μάγκας έχει πιάσει το νόημα και γκαρίζει, μιλάμε γκαρίζει και κάτι αρκούδες στον Παρνασσό απέναντι τρέχουν να κρυφτούν, λες και του 'βγαζαν τις κωλότριχες τούφες-τούφες έκανε ο τσόγλανος. Να σου πω την αλήθεια, τα ψιλοχρειάστηκα, γιατί, εντάξει, ότι ήμουν ψαρωμένος ήμουν, μη λέμε τώρα μαλακίες, αλλά ήξερα ότι στη σύγκριση με το συμπολεμιστή έχανα κατά κράτος. Τέλος πάντων, επιστρέφει σε μένα ο υπολοχαγός (μάλιστα, ο ντάκος), θέλει το παραμύθι μου σε δεύτερη έκδοση. Ναι καλά, εμένα με ρώτησες αν μπορώ να στο βγάλω με echo; Μήπως να στο κάψω και σε CD να 'χεις να τ' ακούς το βράδυ; Κοίτα να δεις, σε λίγο θα μου ζητήσει και αυτόγραφο. Αλλά πού να βγει φωνή και γιατί να βγει δηλαδή, δηλαδή, βγήκε κάτι που θα το χαρακτήριζα αξιοπρεπές, αλλά δεν είχε ρε παιδί μου τη βαριά (ίσαμε 350 κιλά) αντρίλα που ήθελε ο τύπος, στα 'πα τα γιατί και τα πώς, μην επαναλαμβάνομαι και γίνομαι και κουραστικός. Γυρίζει τότε ο ντάκος και μου λέει την προφητεία "αγόρι μου, με τα μυαλά που κουμαντάρεις του αγίου πούτσου ανήμερα θα απολυθείς". Με δεδομένα α) ότι στο στρατό ο ανώτερος στο βαθμό έχει πάντα δίκιο , β) απολύθηκα στις 17 Απριλίου, συνάγω το συμπέρασμα ότι η γιορτή του εν λόγω αγίου είναι σήμερα. Θα μπορούσε να είναι και η ημέρα "ικανοποίησης των αιτημάτων των πολιτών" καθώς η επίλυση πολλών προβλημάτων κυρίως στις σχέσεις με το δημόσιο παραπέμπεται για του αγίου ανήμερα... Αντε και του χρόνου...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δοξασμένο τ'όνομά του και βοήθειά μας..

NickTheCreek είπε...

Πάντως η δημοτικότητά του στη χώρα πρέπει να οφείλεται στο ότι το πολύ πολύ να του τάξεις μια λαμπάδα ίσαμε το μπόι του... Σούμπιτο για αφορισμό με κόβω...

NickTheCreek είπε...

senior, το 1991 ήταν στα πράγματα η Δεξά (ναι, η Δεξά), αλλά πού να πάρετε χαμπάρι εσείς στην αεροπορία :)