28.3.05

Δευτέρα

(στην άκρη της εβδομάδας) Ελεγα να αρχίσω να σου λέω για τα γράμματα που ποτέ δεν έφυγαν από τα χέρια του αποστολέα τους. Μετά θυμήθηκα πως ξημερώνει Δευτέρα και μετά είδα ότι προς το τέλος της εβδομάδας έρχεται κρύο, η άνοιξη μάλλον θα ανοίξει μια παρένθεση για να πει ο χειμώνας τα τελευταία του λόγια, αυτά που από το φλεβαριάτικο οίστρο του ξέχασε να πει στη διάρκεια του Μάρτη... Μετά είπα να σου μιλήσω για τον Απρίλιο που 'ρχεται μαζί με τη μέση της εβδομάδας. Για τον TS Eliot είναι ο πιο σκληρός μήνας και αυτό μου έφερε στο μυαλό τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Διονυσίου Σολωμού
Aλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τί 'δες Nύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια! Xωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε, ουδ' όσο καν' η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι, γύρου σε κάτι ατάραχο π' ασπρίζει μες στη λίμνη, μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι, κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του.
Είναι όμως που 'ρχεται Δευτέρα και δεν μου πάει να σου μιλάω για τους τυχερούς με το τάλαντο της Μοίρας... Εχεις τρεχάματα, λογαριασμούς να πληρώσεις, δουλειές να κάνεις, προθεσμίες να προλάβεις... Το βρήκα, θα σου πω για μια γλυκιά, νωχελική Κυριακή, που τις τελευταίες της ανάσες τις χάζευα από μια μπαλκονόπορτα με ένα ποτήρι malt, χωρίς πάγο. Είναι όμως η Δευτέρα που χτυπά την πόρτα... Στο ραδιόφωνο η Dido λέει πως πάντα ήθελε να ζήσει δίπλα στη θάλασσα και πως απ' όλα όσα έχει τίποτε δεν είναι δικό της. Τραγούδι Δευτέρας... Ασε, δεν θα σου πω τίποτα, μόνο την καλημέρα μου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: