26.3.05

Δακρυσμένα δέντρα

(τίποτα δεν πάει χαμένο) Δεν θα σε πάω από γλωσσικές φιοριτούτες ή λεξιλογικά συμπλέγματα, θα στο πω απλά, τα πεύκα της πόλης αρρώστησαν. Δεν είναι αλληγορία, δεν θέλω να σου πω κάτι άλλο, τα πεύκα μας δεν νιώθουν στα καλά τους. Ολη μέρα δακρύζουν από τα διάφορα της ατμόσφαιρας μάλλον, το ρετσίνι τους ντύνει πλάκες πεζοδρομίου, μένει στους ώμους των βιαστικών περαστικών, κυλά αργά αργά στα παρμπρίζ των παρκαρισμένων αυτοκινήτων… Οι κορμοί τους γεμάτοι από ένα λευκό χτικιάρικο αφρό που εξαφανίζεται όταν τον πάρεις στο χέρι σου σαν να θέλει να σε ξεγελάσει και να σου πει "δεν τρέχει τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα για να ανησυχήσεις, όλα καλά". Ομως το πεύκο φωνάζει, το δάκρυ του τρέχει από τα κλαδιά, φτάνει στην άκρη, πέφτει χωρίς ελπίδα σταγόνα σταγόνα. Θα το πατήσεις, θα κολλάει το βήμα σου για μέρες ολόκληρες, πρόσεχε, μην παίζεις με το ρετσίνι... Δεν το ξέρεις το ρετσίνι... Τι είπες στα πεύκα και κλαίνε; Πότε άραγε πέρασες από μπροστά τους με τη βία της ψυχής σου αρματωμένη και τα τρόμαξες; Ασε, μη μου πεις, δεν θέλω να ξέρω, δεν θα γίνω καλύτερος ούτε χειρότερος. Αν ήμουν στη θέση σου θα περνούσα από τα πεύκα και θα τους χάριζα ένα τραγούδι... Αν ήμουν εσύ θα ακουμπούσα την πλάτη με δειλή εμπιστοσύνη στον άρρωστο κορμό τους και θα τους μιλούσα για όλα όσα κάνουν ισοβίτες ειδεχθείς δολοφόνους και βετεράνους μεγάλων πολέμων να γυρίζουν το βλέμμα από την άλλη μεριά. Αν, μετά, έσκαγαν τα κουκούλια των πεταλούδων που ήταν κρυμμένα ανάμεσα στις πευκοβελόνες θα έλεγα πως ήταν μια διαβολικά όμορφη σύμπτωση σε πλήρη εξέλιξη...

3 σχόλια:

nikitas είπε...

an ta dentra eixane podia tha eixan figei ola


grafeis omorfa, tha se diabazo

Ανώνυμος είπε...

Έτσι είναι, όπως τα λες..τα δέντρα που πληγώσαμε κλαίνε.
Αλλά πάλι τα πεύκα γέμισαν κάμπιες και οι κάμπιες θα γίνουν πεταλούδες.

NickTheCreek είπε...

Ευτυχώς ναι Ιφιμέδεια που υπάρχει και η μεταμόρφωση, αν και έτσι όπως είναι τα πεύκα αυτό τον καιρό δεν ξέρω αν θα τα προτιμήσουν φέτος οι κάμπιες. Νικήτα, ευχαριστώ, καλώς ήρθες