Σητεία-Νορβηγία, ένα τσιγάρο δρόμος

(χωρίς δραμαμίνες) Βρήκα τον Ερωτόκριτο σε μουσική Γιάννη (Ψαρογιάννη, το πιο σωστό) Ξυλούρη, η παραγωγή είναι της κρητικής Σείστρον. Ταξίδι με λαούτο και λύρα κάπου στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα πριν ακόμη η Κρήτη πέσει στους Τούρκους όταν στο νησί και τη Δύση φυσούσε Αναγέννηση. Το ποίημα δεν μιλά μόνο για τον έρωτα του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας, αλλά τι να τα κάνεις τα σχόλια για το μάταιο του πλούτου ή τη σημασία της φρόνησης, όταν ο Βιτσέντζος Κορνάρος τελειώνει με το:

"το ρόδο κι όμορφος αθός γενάται μες στ' αγκάθι"

Ελα, πες μου πως το προσπερνάς αδιάφορα... Επίσης και εντελώς άσχετο, Lucky Jim ο πρώτος τους δίσκος έχει τίτλο Our troubles end tonight με το You Stole My Heart Away να είναι από τα πιο πολυπαιγμένα τραγούδια στο ραδιόφωνο το χειμώνα που πέρασε και ως εδώ τίποτα το νέο. Να σου πω κάτι, ψάξε λίγο περισσότερο το CD αν σου δοθεί ευκαιρία, είναι σαν ο Bob Dylan να συναντήθηκε με τον Nick Cave και τον Leonard Cohen. Ενα CD λίγο σκοτεινό, λίγο φωτεινό, πανέμορφα απλό, νομίζω πως δύσκολα θα πάει στραβά η μέρα σου αν τ΄ ακούσεις... Βοηθά όταν εξακολουθούν να βγαίνουν ωραία πράγματα. Μιλώντας για ωραία πράγματα (και συνεχίζοντας την αλυσίδα των άσχετων μεταξύ τους επιλογών) κυκλοφορεί νέο τεμάχιο των Madrugada, με τον τίτλο The Kids are on High Street. Κλασικό, στιβαρό, τίμιο, ίσως με πολύ μικρές δόσεις πίκρας και παραπόνου αλλά πάντως ειλικρινές ροκ σε μορφή μιας ελαφρώς γρήγορης μπαλάντας, με μια κιθάρα που μου θύμισε σε κάποια σημεία κάτι μεταξύ Mark Knopfler και Eric Clapton, αλλά αλλού νόμιζα πως ο Ritchie Blackmore ήταν στην ηχογράφηση και γελούσε κάτω απ' τα μουστάκια του. Θα χαμογελάσεις ελαφρά όταν το ακούσεις ίσως προς το τέλος ανεβεί και ένας κόμπος στο λαιμό, αλλά το χαμόγελο είναι αυτό που θα σου μείνει, είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρος. Καλημέρα σου είπα;