Πρωινό περίπολο

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τις είπαν λευκές νύχτες ή μαύρες κατράμι είναι ή άντε κόκκινες από τα ξαγρυπνισμένα μάτια, λευκές όμως γιατί; Πρωινό περίπολο... Εχεις κολλήσει από το απόγευμα της προηγούμενης μέρας στο γραφείο, πήζεις με κανα δυο συναδέλφους που φεύγουν κατά τις 11, μένεις πίσω, ξεμπερδεύεις κατά τις 4-5 το πρωί. Πολύ αργά για να πας σπίτι, πολύ αργά για να πας για ποτό, πολύ νωρίς για να βρίσκεσαι στο γραφείο. Τουλάχιστον είμαι τυχερός που είμαι σπίτι αλλά βαρέθηκα να βασανίζω στρώμα και μαξιλάρι. 01:30, λες να γίνει σεισμός; Να κουνηθεί πάλι το πάτωμα σαν τηγάνι που κάποιος ψήνει ομελέτα; 02:00 (περίπου), θερμόμετρο. Τουλάχιστον έπεσε ο πυρετός, μυστήρια πράγματα, μήπως να πάω σε γιατρό; Να πιω γάλα ή ουίσκι; Με τέτοια διλήμματα δεν θα πάω πολύ μπροστά στη ζωή μου; 02:02, αραγε κοιμάται και αν ναι ονειρεύεται και αν πάλι ναι, τι; 02:10, να μπω στο δίκτυο ή να μην μπω; Μήπως να ξανακάνω μια προσπάθεια να κοιμηθώ; Ασε αργότερα... 02:12, γάλα και βλέπουμε, δεν το βλέπω για σεισμό απόψε 02:20, ράδιο, βεβαίως ράδιο, Red... Τσιγάρο (δεν πάει με το γάλα; λεπτομέρειες) 02:25, blogs, blogs και άλλα blogs 02:30 (περίπου είπαμε), το ανεμιστηράκι του pc ετοιμάζεται να τα φτύσει, όχι τώρα γλυκό μου 02:40, πάλι άσκοπο ξενύχτι, σφίγγει πιο πολύ το δίχτυ 02:55, σκέψου τη σκηνή, μόνος στο γραφείο ενός γυάλινου πύργου της Βωβόπολης, γύρω τα κτίρια θεοσκότεινα και εσύ στο μοναδικό φωτισμένο σημείο της περιοχής. Πόσο απέχει σε αυτή τη σκηνή ο βασιλιάς από το νυχτοφύλακα; 03:10, Led Zeppelin, γιατί ρε παιδιά, γιατί; 03:20, έχει ησυχία απόψε 03:40, διαυλότσαρκα στα fm, δίεση, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί του άλλαξαν το όνομα 03:55, do androids dream of electric sheep? για το καλό τους... 04:00, έλα που δεν ήταν δίεση αλλά ερα, της νύχτας τα καμώματα 04:10, λες να ανέβηκε πάλι πυρετός; 04:12, οχι, χε, χε... 04:15, "οι δοκιμές μας γέρασαν νωρίς στον κόσμο αυτό / κι αν τόσο θες να κάνεις μια αβαρία / Δώσε μας λίγο πράσινο, κιφ μαροκινό / και θα στο ξεπληρώσει η ιστορία" 04:20, τώρα ξέρω πως θα το πληρώσω που το λέω, αλλά το γάλα σώθηκε, είναι ακόμα νωρίς για ουίσκι; 04:22, "Πρώτη μέρα του Μαγιού / πάει το clipper του τσαγιού", από το Νανούρισμα για μωρά και για γέρους του Νίκου Καββαδία. Πρόβλημα - δεν είμαι μωρό αργώ για γέρος, κάτι για τους ενδιάμεσους υπάρχει ή πάλι στην απέξω μείναμε; 04:25, <κ> 04:32, κάποτε, πάει πολύς καιρός, αρκετά χρόνια, ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο σπίτι ήταν ένας παππούς που με ρώτησε τι ώρα ήταν. Ηταν πολύ ευγενικός για να κάνει πλάκα, πολύ συνεσταλμένος επίσης, του είπα την ώρα, με ευχαρίστησε και έκλεισε. Αυτό συνέβη τουλάχιστον άλλη μια φορά μετά από αρκετούς μήνες. Να ζει άραγε; 04:34, εκείνο το "μωρό μου ποτέ δεν σε πίστεψα" εξακολουθώ να το αντιπαλεύομαι είναι αυτό το "ποτέ" στη μέση που μου το χαλάει, σαν να εννοεί πως μετρούσε το χρόνο και τις στιγμές, τις έβαλε σε ένα ισοζύγιο και έβγαλε χρησμό ότι δεν πίστεψε, έλα όμως που το "πιστεύω" είναι θέμα ψυχής όχι μυαλού. Κάτι δεν μ' αρέσει σε αυτό το στίχο 04:36, γέμισε το φεγγάρι ή αργεί; Ανατολή ηλίου στις 7:10, έχει ψωμί η νύχτα... Rock fm 04:40, σαν ημερολόγιο καταστρώματος έχει γίνει τούτο 'δω... και σκορποχώρι σκέψεων μαζί 04:57, "ένας θεμελιώδης νόμος στην τεχνολογία λέει πως ότι είναι δυνατό να γίνει θα γίνει" γιάπις ξεγιάπις δεν ξέρω, αλλά μάλλον έχει δίκιο, only the paranoid survive 05:10, ... 05:20, αραιώνουν τα πλήκτρα, ίσως να είναι πια ώρα... Το κακό είναι ότι έχω κολλήσει με τα templates, βρήκε ο γύφτος τη γενιά του... 05:30, ένας μήνας πριν την άνοιξη, οκ, ψυχραιμία 05:34, τελικά τα αποσιωπητικά έχουν μια ύπουλη μαγεία, κάπως σαν να σου αφήνουν μισάνοιχτη την πόρτα που πας να κλείσεις...